Superblog o ucieczce na wieś
978
post-template-default,single,single-post,postid-978,single-format-standard,theme-bridge,bridge-core-3.0.7,qi-blocks-1.3.3,qodef-gutenberg--no-touch,woocommerce-no-js,qodef-qi--no-touch,qi-addons-for-elementor-1.8.1,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-title-hidden,qode_grid_1300,qode-content-sidebar-responsive,columns-4,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-29.4,qode-theme-bridge,disabled_footer_bottom,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.10.0,vc_responsive,elementor-default,elementor-kit-8015

Krótki wpis o zabijaniu

Dzik jest dziki i nie ma prawa głosu. Dzik, gdyby miał łeb na karku, zwiałby przed najbliższą sobotą na Białoruś: to tylko kilkanaście kilometrów. Tyle wystarczy, by zachować życie.

Czterysta metrów od naszego domu myśliwi postawili ambonę. Czasami wchodzimy na nią, by zrobić zdjęcie lub pooglądać okolicę przez lornetkę: kilka metrów podwyższenia, a otwiera się zupełnie inna perspektywa. Fajna budowla.

Strzały z tej ambony słyszeliśmy tylko raz. Nie jest eksploatowana, ale już wiemy, że jak tysiące innych ambon we wschodniej Polsce czeka na tę sobotę. Poleje się krew: 210 tysięcy dzików w całym kraju stanie przed plutonem egzekucyjnym.

Poleje się wódka. Przy okazji. Dużo wódki.

We wsi zdania są podzielone. – I dobrze! – mówią jedni, którym dzik wszedł w szkodę lub po prostu dzika nie lubią. – A co ta zwierzyna winna? – mówią drudzy, którym nie jest wszystko jedno. Obie strony wiedzą: ta polityczna gra – strzelanka – do niczego nie doprowadzi, rzeź nie zatrzyma afrykańskiego pomoru świń, problem nie zniknie.

Postrzelają se chłopaki, drugiej takiej okazji nie będzie – podsłuchane w siemiatyckim sklepie.

I wypiją. Bo każda okazja jest dobra. I kiełbas narobią. I wypchają, i powieszą, i dzieciom pokażą – z dumą, i podszedł dla mnie pod lufę – powiedzą.

Dziki w Polsce zginą. Świnie w Warszawie mają się dobrze.

Jacek

1 Comment
  • Darek
    Posted at 23:50h, 25 lutego Odpowiedz

    Puenta genialna!
    Mam bardzo podobne zdanie… ale to chyba nie rozmowa na… bloga

    Pamiętam jak szukaliśmy domu do kupna – oglądaliśmy leśniczówkę. Przy rozmowie z emerytowanym już leśniczym poruszyłem sprawę dzików… i zobaczyłem jak temu starszemu człowiekowi łzy stanęły w oczach… to wystarczyło żeby nie kontynuować tematu…

    Pozdro

Post A Comment