15 kwi Pokrzywa! Stawiam pokrzywie pomnik!

Serio: po prostu nią gardziłem, a teraz hołubię. Moja babka zbierała pokrzywę gołymi palcami (nie wiem do dziś, dlaczego nie parzyła jej rąk), potem cięła sierpem na drobne kawałki i dorzucała do karmy dla kaczek. Kaczki przyjmowały pokrzywę z radością: ich również nie parzyła…

Może to przez te kaczki? Jako roślina zawsze wydawała mi się taka bezsensowna. Rośnie byle gdzie, żyje byle jak, niczego nie przyozdabia, nikogo nie podnieca. Jedyna jej właściwość to te parzydełka. Piecze jak cholera. Poza tym nic, mogłaby nie istnieć i przez dłuuugie lata nie istniała.

Cztery lata temu na blogu Agnieszki Maciąg, z którą w owym czasie współpracowaliśmy, czytałem wielką historię pokrzywy i byłem pełen podziwu dla jej autorki.

Pokrzywa z długą dygresją

Tu dygresja: jestem pełen atencji dla autorki niezależnie od jej wpisu o pokrzywie – to nie tylko niezwykłej urody kobieta i wspaniała modelka, ale przede wszystkim mądra, tryskająca życiową energią, pełna pomysłów i wiecznie młoda osoba. Agnieszkę podziwiam, jej męża, Roberta Wolańskiego, wielbię i zazdroszczę fotograficznego talentu. Z uznaniem traktuję blog Agnieszki, jej książki i pasję – daleko mi wprawdzie do uduchowienia Agnieszki, ale podziw mam głęboki.

A kluczowa część dygresji jest takaż oto. Byliśmy z Aanią na jednym z pokazów mody, Agnieszka Maciąg wśród publiczności, po pokazie – spotkania, drinki i inne takie. Zapytałem Agnieszkę o dziewczyny z wybiegu, o ich styl, sposób poruszania. Aż się uniosła!

– Sposób poruszania??? One nie idą, one człapią. Pokażę ci, jak się chodzi!

Słuchajcie, przeszła kilkanaście metrów. Co ja piszę – przeszła! Przepłynęła! Nigdy nie widziałem tak zmysłowo idącej kobiety, poruszającej z taką gracją, klasą, lekkością. W mig złapaliśmy różnicę, o której nam mówiła. One człapały, ona płynęła. Koniec dygresji.

Pokrzywa ma sens

Płynnie przechodząc od pokazu mody do pokrzyw powiem tak: Agnieszka Maciąg w tym oto wpisie przekonała mnie, że pokrzywa ma sens. Jest niezwykła. Nie będę więc rozwodził się nad właściwościami, bo nie dorównam wiedzy autorki, ale mogę powiedzieć, że po naszej ucieczce na wieś mój stosunek do pokrzyw uległ diametralnej zmianie.

Najpierw uległem namowom Ani, żeby nie potraktować jej rundupem. Bo była wszędzie. Potem uległem jej prośbie, żeby zostawić fragment łąki z pokrzywami bez ingerowania kosą i kosiarką. A w tym roku zbudowałem pokrzywie…  pomnik 🙂

No, może nie dosłownie. Pokrzywowa łąka została ogrodzona stosownym do jej stylu drewnianym płotkiem, który odgradza ją od psa, wnuka i cywilizacji. Może tam sobie rosnąć na parę metrów, jak chce i ile chce. Oby jak najdłużej i najwięcej. Ma wolność.

Piję napary z pokrzywy – ciągle jeszcze suszonej, ale przecież kwietniowa, młoda pokrzywa jest najlepsza!

Ścinamy tylko trzy górne piętra rośliny, szukamy młodych pędów i najlepiej w kwietniu. Późniejsza też jest dobra, ale nasycenie kwasem foliowym, żelazem, wapniem, krzemem, witaminą C, flawonoidami jest w tej wiosennej pokrzywie największe.

Pokrzywowa z przepisu

Dlatego wczoraj na naszym stole pojawiła się pokrzywowa zupa-krem. Chcecie fajny przepis? Mam od Anuszki:

Oprócz włoszczyzny i kilku ziemniaków potrzeba zaledwie trzy-cztery garści młodej, świeżej pokrzywy – zebranej w czystym, nieskażonym środowisku. Do garnka wkładamy włoszczyznę i ziemniaki – zalewamy wodą ok. 2-3 cm powyżej poziomu warzyw. Dodajemy sól, dwa listki laurowe, ziele angielskie i trochę ostrej papryczki np. peperoncini. Docelowo zupa powinna być lekko ostra.

Gotujemy, aż warzywa będą miękkie. Pod koniec gotowania dodajemy umytą wcześniej pokrzywę. A także… lekko podsmażoną na oleju rzepakowym cebulkę (pokrojoną w piórka), kilka plasterków imbiru i kilka ząbków czosnku. Gotujemy wszystko jeszcze przez 2 do 3 minut. Gdy zupa lekko ostygnie blendujemy ją na  krem. Podajemy z prażonymi pestkami słonecznika albo z kromką naszego żytniego  chleba z ziarnami. Przepis na chleb znajdziecie na blogu Ani – zdrowoodchudzeni.pl

Mądry na starość

Co mnie z tą pokrzywą naszło? Walczę, jak w swoim czasie pisaliśmy, z alergią, a w zasadzie z nadmiarem histaminy. O efektach walki opowiem po Wielkanocy, wtedy będą znane wyniki badań, a dziś pisząc odrębny tekst o pokrzywie chcą ją specjalnie uhonorować. To wielki sojusznik w walce z alergiami! Nawet nie wiedziałem, że tak mocny! I że tak dobrze działa!

Herbata ze świeżej lub suszonej pokrzywy, pokrzywa w sałatce, pokrzywa jako dodatek do wszystkiego – działa antyhistaminowo! Ogranicza katar sienny, moją zmorę. Czytałem u Agnieszki, że wspomaga też odchudzanie – to prawda! Chudnę! (Od pracy fizycznej trochę też…) Oczyszcza nerki i wątrobę? Prawda!

Z pokrzywą coraz bardziej mi do twarzy. Malutka jeszcze jest, ostra i parząca tak samo, jak ta, którą bez rękawiczek zbierała babka, ale dziś widzę w niej lekarstwo i czyste dobro, a nie przeszkodę. Jest kwiecień, panie/panowie, czas ciąć pokrzywę! Nie ma lepszego terminu!

Hmmm… Jak to się ludzie zmieniają… Wystarczy trochę dorosnąć, pochorować i – wszystko staje się inne. Nawet zwykła-niezwykła pokrzywa.

Jacek

POLECAMY RÓWNIEŻ: Rośliny nas ocalą